Reisverslag November 2014
Vrijdag 31 oktober vertrekken we weer naar Sri Lanka. De reis verloopt niet zonder problemen maar we komen gelukkig nog net op tijd om onze vlucht van Dubai naar Colombo volgens plan te halen. Het weer is al weken slecht , veel regen, helaas zou dat ook gedurende ons verblijf van 4 weken zo blijven. Het plan om een afdak bij de slaapzaal te maken kunnen we daarom niet volgens planning uitvoeren. Wel wordt een kleine vracht bomen gekocht die helaas bij de zagerij moeten wachten op droog weer, voordat ze gezaagd worden. Het hout moet geschilderd worden en nat hout is dan niet gewenst en kan tevens gemakkelijker krom trekken. We moeten ons daarom beperken tot wat voorbereidend werk van betonkolommen en fundatiewerk.
Door de sponsoring van kennissen uit Noord Limburg kan dit project voor meer dan de helft gefinancierd worden uit deze spontane gift wat natuurlijk mooi is. Helaas konden we de 2 echtparen bij hun bezoek aan het kindertehuis niet veel meer laten zien dan de eerder genoemde voorbereidende werkzaamheden.
Voordat we aan het werk begonnen, zijn we ook wederom naar de tempel geweest om de zegen over ons werk te vragen. Respect voor de lokale gebruiken en de cultuur die heel anders is dan de onze, hoort nu eenmaal bij een goede relatie onderhouden dus dat doen we daarom ook steeds.
Door zelf bomen te kopen en die te laten zagen en bewerken zodat ze aan onze eisen voldoen levert een duidelijke kostenbesparing op die het mogelijk maakt voor minder geld de gewenste kwaliteit te leveren. Duurzaam werken door gecertificeerd hout te kopen, we wachten dus op goedgekeurde documenten voordat we de bomen afnemen, past ook in onze manier van werken.
Lal ( onze projectleider in Sri Lanka ) maakt zich zorgen om de financiën, hij wil graag meer realiseren dan wat wij financieel kunnen toezeggen, wat soms tot hevige discussies heeft geleid. Hij heeft onvoldoende inzicht in onze situatie waarbij wij keer op keer moeten uitleggen dat fondsenwerving ook in Nederland een moeizaam traject is.
We bezoeken een ouderentehuis waar tussen de voor een deel dementerende ouderen, ook een aantal gehandicapten jongeren zijn gehuisvest. Enkele jongeren zijn zwaar autistisch. Ze worden liefdevol verzorgd maar zitten hier totaal op de verkeerde plaats. Opties voor andere huisvesting in de directe omgeving zijn er helaas nog niet. Ook bezoeken we op verzoek van Lal en zijn mede bestuurder van de Boeddhist Society mrs. Barathi , een gezin met gehandicapten kinderen. Twee zwaar autistische kinderen( zoon en dochter van 19 en 17 jaar ), een doofstomme dochter van 13 jaar en een kleuter die gelukkig normaal ontwikkeld is. Een schrijnende situatie waar dringend hulp nodig is. Voor de twee oudsten is het beter dat ze naar een tehuis gaan, wat alleen op ca. 15 km afstand te vinden is. De ouders accepteren dit niet omdat ze dan niet in staat zouden zijn hun kinderen regelmatig te bezoeken. In Februari 2015 gaan wij nogmaals dit gezin bezoeken voor ondersteuning.
Onze ervaringen optellend brengt dat ons op de idee om na te denken over een tehuis voor gehandicapte kinderen direct in de buurt van ons kindertehuis in Kalutara. We bespreken een optie op een stuk grond met woning dat geschikt is voor dit doel. De dagelijkse leiding kan door een lokale stichting die ook het bejaarden tehuis en enkele tehuizen elders runt worden ingevuld. Technisch is het dus goed realiseerbaar. Enige belemmering zijn de kosten die door mij al snel geraamd worden op ca. € 50.000 wat heel veel geld is.
Toch nemen we het besluit om een optie op de grond te nemen in de hoop dat we het project voor elkaar krijgen. Emoties overmannen ons bij het zien van deze ellende en we vinden daarom dat we er voor moeten gaan.
We bezoeken uiteraard ook weer een aantal gezinnen die in ons sponsorprogramma zitten, en besteden ook aandacht aan de naaischool die al bijna 10 jaar met heel veel succes studenten opleid. Inmiddels hebben meer dan 1000 leerlingen hun certificaat gehaald en momenteel zitten er opnieuw ca. 32 studenten op de opleiding . Door het intensieve gebruik gaan de naaimachines wel gebreken vertonen. Reparatiekosten lopen op, en op termijn zal dus ook aan vervanging van deze machines gedacht moeten worden. We laten wat spullen achter zoals naaigaren, knopensets en scharen van goede Europese kwaliteit. Kleine dingen maar die wel essentieel zijn voor een goed draaiende opleiding.
Het kindertehuis Vishaka heeft inmiddels mede door de inzet van mrs. Barathi, drie nieuwe dames als dagelijkse leiding. Kwalitatief beter dan voorgaande dames en ook wordt er bijles gegeven door vrijwilligers uit de directe omgeving. Het tehuis heeft nu ca. 50 meisjes waarvan de gemiddelde leeftijd enigszins jonger is dan voorheen. Er zijn beduidend meer jonge kinderen terwijl de wat oudere meisjes om diverse redenen elders zijn geplaatst. Het is altijd weer wennen om meisjes waarmee een zekere band is opgebouwd te moeten missen, maar het is helaas niet anders. De rechter beslist om begrijpelijke redenen voor het verplaatsen van kinderen naar andere tehuizen. Gelukkig staat ons tehuis goed aangeschreven dus daar ligt het niet aan en we kunnen daarom ook steeds weer nieuwe kinderen verwelkomen.
Ons verblijf van 4 weken wordt uiteraard weer afgesloten met afscheid nemen van de vele vrienden en kinderen in Vishaka en op de naaischool, met de toezegging dat we in februari 2015 weer terugkomen.
Tevreden, ondanks het minder mooie weer, kunnen we op 1 december onze thuisreis weer maken om ons voor te bereiden op de feestdagen in Nederland.
Reisverslag Februari 2014
Op zondag 9 februari vertrek ik samen met 4 vrienden naar Sri Lanka. Riet is al eerder vertrokken om ons huis te poetsen en te zorgen dat de gasten die bij ons komen logeren in schone kamers en dito bedden kunnen verblijven.
We hebben vooraf onze koffers gewogen en de restcapaciteit aan gewicht gebruikt om 2 extra koffers met sponsorgoederen mee te nemen. De reis verloopt goed en bij aankomst in de luchthaven bij Colombo krijgen we voor onze gasten van “Tourist Promotion” gratis sim kaartjes voor in de telefoon. Toerisme neemt gelukkig weer toe en er wordt dus ook veel aan promotie gedaan. De ondernemingen betalen sinds vorig jaar 1 % toeristenbelasting dus er komt ook geld beschikbaar voor dit soort activiteiten.
Zoals gewoonlijk gaan we ook nu weer naar de tempel om te bidden en de zegen over onze projecten te vragen. Voor een deel van onze gasten is dit nieuw maar wel indrukwekkend. We plannen een tour van 4 dagen en zijn dus deze keer ook ruim in de gelegenheid de ontwikkelingen meer landinwaarts te volgen. Ook hier nieuwe wegen en overal activiteiten rond de verbetering van infra. Op de theeplantage krijgen we weer een rondleiding en ook hier zien we vernieuwingen. De thee wordt nu op grofheid gesorteerd met een Japanse machine die elektrostatisch werkt. Ook zien we bij de productie van batik doeken een nieuwe techniek. De “dot” techniek maakt het mogelijk om met stippen schaduweffecten te maken. Erg mooi maar zeer bewerkelijk en dus duur.
We bezoeken uiteraard Visaka en bij de naaischool heeft men het warm. Lal heeft op de dakplaten al extra pannen gelegd waardoor een isolatielaag ontstaat maar we besluiten ook 2 FAN ’s te kopen zodat het binnen wat verkoeling geeft.
We bezoeken in Colombo de jaarlijkse optocht “Perahera “ die met heel veel olifanten in het centrum van de stad wordt gehouden. Schitterend om te zien en een mooi beeld van de oude cultuur.
Voor mijn verjaardag regelen we bij Vishaka weer een chocoladeparty. De 53 kinderen en ook de leiding smullen er goed van. We hebben nu dus weer meer kinderen en dat zorgt voor problemen in de keuken. De keuken is te klein en ook de opslagruimte. We besluiten de keuken naar buiten uit te breiden en maken een aparte spoelruimte . Dit levert meer ruimte op en draagt tevens positief bij m.b.t. hygiëne in de keuken. Gescheiden voorbereiding en spoelruimte dus. De oude keukenruimte wordt verbouwd tot opslagruimte. Nieuwe deuren en metselwerk tot aan de dakplaten moeten er voor zorgen dat de ratten buiten blijven. Niet alles is in deze 4 weken te realiseren maar er worden ook al hangkasten gemaakt om te laten zien hoe het gaat worden.
Om de kleding te drogen heeft men droogrekjes. Deze stonden in de kleine overkapte speelruimte buiten. We hebben een aparte overkapping laten maken waar de nu veel grotere hoeveelheid kleding keurig gedroogd kan worden.
Volgende actie voor november zou de uitbreiding van de overkapte speelruimte moeten worden want het is niet altijd mooi weer en spelen in de slaapzaal zien we liever niet.
Van het geld van de Boedhist Society ( Rps 500.000) laten we wel starten met het maken van nieuwe betonkolommen in het oude gebouw. We spreken de aanpak en uitvoering door en men regelt een officiële start van de bouw met ritueel gebed en alle bijkomende feestelijkheden. Hopelijk vinden we sponsoren om hier een verder vervolg aan te kunnen geven.
We bezoeken de diverse sponsorgezinnen en leveren naast voedselpakketten en de vaste bijdragen ook bij één gezin een TV af. Dit gezin met 6 kinderen waarvan 2 gehandicapte kinderen die niet naar school kunnen helpen we daardoor toch aan een mogelijkheid om zich verder te ontwikkelen.
Een ander gezin waar we in januari 2014 mee gestart zijn wordt bezocht en we maken afspraken over het vastleggen van eigendomsakten zodat we een start kunnen maken met de bouw van hun stenen huisje. We moeten immers zeker zijn va n het feit dat het hun eigen grond is waar op gebouwd wordt.
Tevreden en vol met nieuwe plannen voor de rest van dit jaar keren we half maart weer terug naar Nederland.
Reisverslag november 2013
Op 1 november 2013 zijn we weer naar Sri Lanka afgereisd. Deze keer voor een periode van 4 weken.
Door fileproblemen in Duitsland zijn we maar net op tijd om ons vliegtuig te halen. De vlucht verloopt voorspoedig en door een andere aanvliegroute naar Colombo krijgen we mooi zicht op de nieuwe haven die , gebouwd door een Nederlands bedrijf, net in gebruik genomen is. Ook de nieuwe autoweg naar de luchthaven is net gereed en we kunnen dus over deze tolweg aanzienlijk sneller naar onze eindbestemming Kalutara. Helaas moeten we nog wel een stuk door Colombo maar ook dat zal mogelijk in de toekomst veranderen.Nadat we ons eigen huis wat gepoetst hebben gaan we direct naar Visaka. De kinderen zijn heel blij ons te zien en men is nog druk bezig om het hoofdgebouw aan de binnenzijde opnieuw te schilderen. De eetzaal is klaar en ziet er weer fris uit met nieuwe felle kleuren. Vanwege de regen kunnen we alleen in de slaapzaal spelen, zingen en dansen. Daar moeten we dus voor de toekomst een oplossing voor vinden.
Voor de lunch gaan we weer regelmatig naar het strand. De wegen in onze omgeving zijn opnieuw geasfalteerd en het is druk met bouwactiviteiten. Er komen meerdere nieuwe hotels in onze omgeving. Helaas krijgen we bij onze vaste strandtent een triest bericht. De ober die ons al vele jaren gastvrij ontving heeft een beroerte gekregen. Wij gaan hem uiteraard opzoeken. Deels verlamd ligt hij bij familie op bed om de noodzakelijke zorg te krijgen. Het wordt afwachten of hij nog op enig herstel kan rekenen. We geven een bijdrage voor de ziektekosten die niet vergoed worden.
De dagen daarna geef ik aan onze lokale projectleider Lal de opdracht om nieuwe buitendouches te bouwen. Ook wordt een reis gepland naar Nawalapithia waar de biologische moeder van een van onze bevriende adoptiekinderen woont.
We worden uitgenodigd om palmbomen te planten bi j Visaka. Dat moet op een volgens de horoscoop gunstige tijd waar we ons uiteraard aan houden. De bomen hebben blijkbaar zout nodig en omdat het tehuis niet direct aan de kust ligt wordt in elk plantgat een kilo zout gegooid. Vreemd voor ons maar het zal wel kloppen.
De naaischool draait prima en men heeft de ruimte naast het praktijklokaal nu ingericht als kantoor en tevens opslag van spullen zoals naalden, garens etc. Ook staat er een vergadertafel zodat er meer praktijkruimte overblijft.
De bouw van de nieuwe douches is gestart. Het fundament is klaar en na enkele dagen verschijnen ook de muren. Het wordt relatief simpel dus voor weinig kosten toch een goed praktische oplossing.
Riet bezoekt met Lal een basisschool die om sponsoring heeft gevraagd. Later blijkt het alleen om een groot reclamebord te gaan waar we niet direct warm voor lopen om dit te sponsoren.
Lal krijgt steeds meer verzoeken van de Boedhist Society om het grote gebouw naast de slaapzaal te renoveren. Zelf stellen ze Rps 500.000 beschikbaar maar daarmee kun je onmogelijk iets maken. Ze hebben wel van een lokale sponsor een aantal nieuwe dakplaten gekregen. Voorlopig bewaren dus. Ook wij hebben geen geld voor dit omvangrijke project en kunnen hooguit een poging doen hier sponsors voor te zoeken.
Om veilig te werken koop ik een hoge aluminium bouwtrap ( keukentrap met 10 tredes ). Die haal ik met de fiets op wat uiteraard veel bekijks oplevert. Goedkoper transport kan niet. Wel moet ik het hele stuk van ca 2 km lopen.
We bezoeken in Waduwa een nieuw sponsorgezin waarbij we toezeggen vanaf januari 2014 hier voor te gaan zorgen.
Een ander sponsorgezin waarvan de kinderen inmiddels klaar zijn met hun school en kunnen gaan werken hebben we voor de laatste keer geld gegeven om hun huisje verder af te bouwen waarna de sponsoractie voor hen ophoud.
Een vriendengroep van Singalezen viert elk jaar de verjaardagen samen en heeft besloten het dit jaar bij Visaka te doen. Mooi feest met life muziek en dans. Eten is ook uitstekend verzorgd en wij mogen meedoen. Als ik wat linedance pasjes voordoe wordt er spontaan door de meiden meegedanst.
Bij de naaischool zijn nieuwe toiletten en douches gebouwd. Dit hebben ze uit eigen middelen , o.a. schoolbijdragen en kleine opdrachten, kunnen realiseren.
Tot slot van ons verblijf in Sri Lanka gaat Riet nog een dag uit met de meisjes van de naaischool. Helemaal naar het zuiden naar een rustig strand waar bijna geen toursiten komen en dan zwemmen met de kleren aan.
Het aantal kinderen in Visaka is inmiddels gestegen naar ca 40 en neemt nog steeds toe. We hebben door de nieuwe slaapzaal uiteraard veel meer capaciteit die zo ook goed benut wordt.
Reisverslag november 2011 en februari 2012
Februari 2012
Riet is al vooruit gereisd en na enkele dagen komt haar zus Ciska met echtgenoot Hans. Voor haar de eerste keer naar
Sri Lanka. Ik reis enkele dagen later met onze vrienden Frans en Nelly die al meerdere keren zijn mee geweest en dus weten wat ze te wachten staat.
Uiteraard gaan we zo snel mogelijk naar Visaka want de kinderen vragen voortdurend wanneer we komen.
Er is hard gewerkt om het terrein schoon te houden en ook het noodzakelijk onderhoud is verricht.
We krijgen echter een slecht bericht van de inspectie. Men eist directe sluiting van de hoofdslaapzaal.
Hierdoor is er geen slaapplaats voor alle kinderen. Door ook de ziekenzaal te gebruiken kunnen ca 20 kinderen in het hoofdgebouw slapen . De andere slapen op de vloer van de eetzaal. Geen verantwoorde oplossing dus.
De leiding stelt voor om tijdelijk te sluiten of anders een deel van de kinderen elders te plaatsen. Dit is uiteraard een moeilijke beslissing die we zo lang mogelijk willen uitstellen.
We krijgen een offerte van de bouwkosten waar we in november om gevraagd hebben. Totaal ca € 20.000
We besluiten € 5000 als startbedrag te geven zodat er al hout gekocht kan worden. De activiteiten kunnen dan in elk geval starten.
De wasruimte is keurig betegeld en kan in gebruik worden genomen. De officiële opening bestaat uit een uitleg/instructie die door Riet aan de oudere meisjes gegeven wordt. Het is wennen dus dit moet de dagen daarna nog enkele keren opnieuw gebeuren.
We spelen weer met de kinderen en Riet heeft een chocolade fontein uit Nederland mee gebracht waarmee we de kinderen met vers fruit uit Sri Lanka van de lekkere Hollandse chocolade kunnen laten genieten. Geweldig hoe ze keer op keer terug komen en de laatste restjes tot op de bodem wegpoetsen.
De naaischool wordt weer bezocht, we overhandigen een 2e paspop en praten wat bij. Met weer nieuwe leerlingen erbij loopt deze school zeer goed.
November 2011
Het was in november weer een keer op de ouderwetse manier reizen. Onze vrienden Els en Martin gingen mee en wilden graag vanaf Schiphol vertrekken.We hebben onze tijd vooral besteed aan meerdere bezoeken aan het kindertehuis Visaka en uiteraard zijn ook de sponsorgezinnen bezocht.
Naast de voortdurende zorg over huisvesting voor de kinderen in het kindertehuis moet aandacht besteed worden aan de omgeving. De afscheidingsmuren zijn slecht en we hebben opdracht gegeven om vervolg te geven aan de vervanging .
De straatkant is al vernieuwd en voorzien van mooie decoraties gemaakt door een van de meisjes.
Nu zijn we aan de achterzijde begonnen. De gezondheidsinspectie eist echter dat de muren hoger worden zodat we het vanwege de hogere kosten stap voor stap moeten doen. De eerste muur is klaar en met financiële hulp van een Nederlands echtpaar is ook het terrein geëgaliseerd en omgetoverd tot keurig speelterrein.
We gaan met de kinderen diverse spelletjes doen om de tijd na school ook een nuttige invulling te geven.
Ondanks de verbeteringen die de nieuwe hoofdleidster sinds haar komst in februari 2010 heeft doorgevoerd bestaat nog steeds behoefte aan een beter opgezet programma van activiteiten.
Uiteraard wordt ook weer tijd vrij gemaakt om een middag/avond met spel en lekker eten te verzorgen.
Omdat het totaal van hoofdgebouw en omgeving er beter uitziet zijn steeds meer lokale mensen bereid in te tekenen voor de verzorging van de warme maaltijd. Men wil zijn naam aan het kindertehuis verbinden.
Hierdoor zijn de beperkte middelen die men heeft ook te gebruiken voor andere noodzakelijke dingen als schoonmaakmiddelen, kleding en vooral ook medicijnen. De kinderen zijn best vaak ziek en bezoeken aan arts of ziekenhuis kosten relatief veel geld. Er moet altijd begeleiding mee en dus is er ook vervoer nodig.
Er zijn grote problemen met het dak van de grote slaapzaal. De houten spanten zijn volledig aangetast door boktor en andere insecten. We vragen een offerte om inzicht te krijgen in de kosten die er mee gemoeid zijn.
De groep kinderen wisselt voortdurend , oudere kinderen vertrekken en er komen vaak veel jongere kinderen voor terug. Omdat deze jonge kinderen niet kunnen helpen bij het wassen van de kleding besluiten we een deel van het sponsorgeld te gaan besteden aan een aparte wasruimte en we schaffen al 2 wasmachines aan.Dit zijn relatief eenvoudige half automaten met centrifuge . De machines zijn bijna helemaal van plastic waardoor ze niet kunnen roesten.
De moestuin die door de Helicon leerlingen is aangelegd bevat vooral kruiden die men bij het koken gebruikt en tevens wordt met naambordjes uitleg gegeven. Leerzaam en lekker dus.
De naaischool draait op volle toeren en doordat we in staat zijn geweest ook het derde (grootste ) lokaal af te laten werken is men
naar deze mooie grotere ruimte verhuisd waardoor plaats is voor meer machines en grote tafels voor knipwerk en patronen tekenen. De paspop die we hebben meegebracht komt heel goed van pas en we beloven er in februari nog een mee te brengen. Het gaat dus best goed met Visaka ware het niet dat de slaapzaal een groot zorgpunt is. Hopelijk kunnen we hier op korte termijn iets aan gaan doen.
De sponsorgezinnetjes die we gaan bezoeken zijn weer erg blij met onze komst.
Overal is sprake van zorg over gezondheid waar geen uitzicht op verbetering is. We bieden daarom financiële hulp om de kinderen van een lamme man naar school te kunnen laten gaan en in kleine stappen hun huis verder af te bouwen. Hier moet nog veel gebeuren maar het gezin kan nu bij elkaar wonen en samen in één slaapkamer met 2 bedden slapen. Er zijn inmiddels deuren geplaatst waardoor het huis ook is af te sluiten. Onze vrienden hebben dit gezin “geadopteerd”en geven wat extra voor bouwactiviteiten en noodzakelijke medicijnen.
Een ander gezin met 6 kinderen waarvan de 2 oudste gehandicapt zijn wordt weer bezocht om de vorderingen van school en ook de bouwactiviteiten te kunnen volgen. Ze hebben inmiddels een betonvloer in de kamerruimte en de kozijnen voor ramen en deuren zijn besteld. De gehandicapte meisjes kunnen niet naar school dus proberen we wat te helpen met schoolspullen voor zelfstudie en handvaardigheids spullen voor tekenen , borduren etc. Als we weg gaan krijgen we de zelfgemaakte armbandjes al mee.
We bezoeken nog een derde gezin waar we opdracht hebben gegeven een toilet en badkamer te maken.
Men moet bij de buren naar het toilet en door ruzie onderling wordt dit vaak niet eens toegestaan.
Putten voor douche en toilet en ruwbouw douche/toiletruimte zijn de eerste acties. Om e.e.a. mogelijk te maken moet ook nog een stukje grond van de buren gekocht worden. Regelen we dus ook maar even.
Voldaan keren we terug. Het is hartverwarmend hoe dankbaar deze mensen zijn met onze hulp.
De andere sponsorgezinnen worden weer door onze vrienden uit Waduwa bezocht en voorzien van het benodigde geld voor de scholingskosten.
Na 3 weken van intensief werk afgewisseld met een beetje genieten van de zon gaan we wederom voldaan terug naar Nederland.
Verslag van de reis februari 2010
Woensdag 10 februari vertrekken wij, Riet & Cees, weer voor ruim 3 weken naar ons geliefde Sri Lanka.
Deze keer gaan er meerdere familieleden en vrienden mee. Totaal zijn we met 8 personen waar van 1 mede-bestuurslid Annie Biemans die al eerder is mee geweest en broer Ad die voor het eerst mee gaat. Ook onze vrienden Frans en Nelly zijn weer van de partij. Tenslotte zijn onze jongste dochter Samira en haar vriend Priyantha opnieuw meegegaan. Voor hen is het “back to the roots”. Hotels zijn volledig volgeboekt. Het toerisme loopt weer goed aan de westkust.
Lal, onze projectleider, is even uitgeschakeld door een infectiewond maar regelt toch zoveel mogelijk zaken vanuit zijn ziekbed. Bij Vishaka heeft men hard gewerkt aan de afwerking van de muur en onze artistieke leerling Sudarshani heeft prachtige wandschilderingen gemaakt. Tevens zijn er al 2 leslokalen gebouwd op het terrein van Vishaka Children Home. Dit vormt onderdeel van het sponsor project van de Rooi Pannen in Tilburg.
We kunnen deze lokalen voor ons vertrek nog officieel openen volgens de traditionele rituelen en voor gebruik overdragen aan de lerares van de naaischool. Hier wordt naailes gegeven aan de oudere kinderen van het tehuis. We geven nog 2 lokalen in opdracht die gebruikt moeten gaan worden voor computer les en engelse les. Hopelijk zijn deze ook spoedig gereed.
We krijgen goed nieuws want Lal heeft mogelijk een sponsor gevonden voor de kastjes die we in het hoofdgebouw willen hebben. Een bevriende Engelsman Ray Walker is druk bezig om het geld in te zamelen. Hopelijk gaat het lukken.
Er is een nieuw hoofd in het kindertehuis en zij heeft veel verbeteringen aangebracht in de begeleiding van de kinderen.
Er zijn een aantal nieuwe kinderen binnengekomen in de leeftijd van 4 tot 6 jaar.
De jongste kinderen slapen nu apart in het hoofdgebouw. Activiteiten roosters, structuur in begeleiding, vaste plaatsen voor persoonlijke spullen zoals bekers en tandenborstels. Duidelijk veel betere aanpak. Het klikt meteen en we voelen ons direct welkom. Uiteraard bezoeken we het tehuis meerdere keren en verzorgen diverse activiteiten, speciale maaltijd met dans, zingen en spelletjes etc.
Door de goede verzorging en sterk verbeterde leefomgeving zijn steeds meer lokale mensen
bereid om een warme maaltijd te sponsoren. Zij willen hun naam graag verbinden aan een goed verzorgd tehuis. Goed nieuws dus. Maar er is meer nodig dan alleen warme maaltijden. Onderhoud van de gebouwen kost nog steeds veel aandacht. Naast schade door toedoen van de kinderen zijn ook de weersomstandigheden een reden waarom relatief veel schade optreed. Herstel van daken en schilderwerk komt jaarlijks terug.
Op verzoek van Lal gaan we ook deze keer naar de tempel bij Bentota om de zegen te vragen over al onze activiteiten.
Deze keer een wat uitgebreider ritueel omdat we weer belangrijke bouwactiviteiten doen.
We plannen weer een uitstapje en bezoeken opnieuw Bentota beach en verderop ook een schildpadden farm. Men koopt de eieren van vissers en broed ze beschermt uit. De jonge
schildpadjes van enkele dagen oud worden vervolgens weer in de zee uitgezet.
We bezoeken opnieuw de school in Mathugama. De nieuwe toiletten zijn in aanbouw.
We leveren ook nog materialen af zodat men het karwei af kan maken.
Uiteraard ontvangen alle kinderen weer een pakje melk, wat zij erg lekker vinden!
Men geeft naast het reguliere programma ook les in groenten kweken en eten koken. Erg belangrijk voor deze dorpsbewoners. Er moet hier nog veel gebeuren. Er is eigenlijk maar plaats voor ca 100 leerlingen terwijl er momenteel ca 180 leerlingen zijn. Leslokalen zijn met simpele schotjes opgedeeld in veel te kleine ruimten.
We gaan zoals andere keren opnieuw een dagje shoppen in Colombo en leveren opnieuw brillen af bij Dr Goonewardene.
Ook wordt ingegaan op het verzoek om haar zondagschool te sponsoren. Prima werk dat zij al jaren voor de kinderen uit de achterstandswijken verzorgt.
De toegang tot onze technische school is tijdelijk gesloten door het management van de Coöperatie in Kalutara die het terrein beheren waar de school op gebouwd is. Ze willen het beheer over nemen van onze projectleider maar wij zijn het niet eens met de condities. We gaan in overleg maar komen nog niet direct tot een akkoord. We schakelen lokale vrienden in om e.e.a. te bemiddelen. Kan dus wel even duren, in juni hopen we op meer duidelijkheid.
We krijgen bezoek van journalisten om aandacht te vragen voor onze problemen met de lokale overheden. Of het iets oplevert is maar zeer de vraag maar niet geschoten is altijd mis.
Mede doordat het verkiezingstijd is wordt er weinig ondernomen totdat bekend is wie de verkiezingen heeft gewonnen. Even afwachten dus.
Gelukkig kunnen we lessen verzorgen bij Vishaka dus gaat het school programma wel door.
We worden uitgenodigd bij het huwelijk van een van onze leraressen. Mooi volgens de traditie en erg goed voor de contacten met de lokale bevolking. We horen er helemaal bij.
We bezoeken uiteraard weer onze sponsorgezinnen en nemen op verzoek weer een gezin met gehandicapte vader in ons programma op. Ook hier kan de vader wegens een ernstige rugafwijking niet meer werken en is aan het bed gekluisterd. Dus geen werk, geen inkomen voor dit gezin! In Sri Lanka kent men geen sociale wetgeving. De kinderen worden dus gesponsord, zodat ze kunnen eten en naar school kunnen gaan. Bij Vishaka wordt een herdenkingsboom geplant voor een overleden kennis van Annie, die een vaste sponsor van de Stichting was. Frans en Nellie verzorgen nog voedselpakketten voor arme gezinnen bij ons in de buurt. Annie verzorgt melk en suiker voor 50 gezinnen in een “tsunami housing project” van het Deense Rode Kruis in Kalutara Nord.
We helpen één van onze sponsorgezinnen met middelen om het huis te verbeteren zodat het waterdicht wordt. Eén van de gezinnetjes heeft d.m.v. een microcredit kans gezien een kleinschalige kippenfarm te bouwen. De kuikens worden volgende maand verwacht. Drie van deze projecten worden elke twee maanden bezocht door Ad & Geert van Stichting Wadduwa.
Ook bezoeken we de biologische moeders van onze dochters weer. Door onze privé sponsoring kunnen ook zij een redelijk bestaan opbouwen met verantwoorde woonomstandigheden.
Na drie en een halve week intensieve activiteiten, vertrekken we begin maart weer terug naar Nederland. Tevreden met het behaalde resultaat.
Verslag van de reis november 2009
Woensdag 4 november is het weer zover . We gaan weer op reis naar Sri Lanka. Via Düsseldorf en Dubai.
Totaal ruim 10 uren vliegen. Prima vlucht vanuit Dubai die direct naar Colombo gaat. Een volle Boeing 777-300 bestemming Colombo waaruit blijkt dat het toerisme weer wat aantrekt.
Vooral ook toeristen richting de oostkust, hoewel daar nog relatief weinig hotels zijn.
Door het beëindigen van de Tamil-strijd is de luchthaven minder streng bewaakt dan voorheen.
We ontmoeten vrienden, Els en Martin, die al eerder naar Sri Lanka waren vertrokken en gaan verder de komende weken samen de projecten opzoeken.
Bij het kindertehuis Vishaka laat Lal, onze projectleider in Sri Lanka, ons zien wat hij de laatste maanden heeft gerealiseerd. O.a. ombouw van de keuken waarbij de stookplaats nu buiten is zodat de rook direct weg kan en de hygiëne van de “koude keuken” aanzienlijk verbeterd is. Ook buiten is de keuken uitgebreid met betegelde werktafels zodat meerdere kinderen tegelijk mee kunnen helpen bij de bereiding van het eten. Afvoeren van het spoelwater zijn ook geheel vernieuwd. De binnenkeuken is netjes geschilderd en ziet er weer keurig uit.
Aan de straatzijde is de oude muur volledig weggehaald omdat deze slecht was en gevaarlijk werd. Een goed betonfundament met degelijk metselwerk is er voor terug gekomen. E.e.a . moet nog wel met stuukwerk worden afgewerkt. Verder is er een nieuwe poort en tevens een loop-poortje zodat niet telkens de grote poort open hoeft.
Eén van de meisjes, Sudarshani, is zeer creatief en heeft een mooie wandschildering bij de entree gemaakt.
Momenteel zijn er minder kinderen door overplaatsingen maar vermoedelijk komen in januari weer nieuwe (vaak jongere) kinderen. Voor ons niet leuk omdat je van de kinderen die je soms al jaren kent geen afscheid hebt kunnen nemen.
De kastjes in de slaapzaal is nog steeds een probleem. De kinderen vervelen zich vaak en gaan aan de deurtjes hangen waardoor ze snel kapot zijn. Veel herstel werk dus. We zullen een alternatief moeten vinden. Mogelijk kleine kastjes in het hoofdgebouw. Dit kost echter naar verhouding veel geld. Sponsors zoeken dus….
Het weer is slecht, veel regen, dus geen strandweer. Volop tijd dus om met de kinderen in Vishaka spelletjes te doen. Els en Martin doen ook enthousiast mee. Een hele ervaring voor hen die hier voor het eerst komen.
’s Avonds in het hotel waar Els en Martin logeren maken we er regelmatig een gezellige boel van. We hebben ten slotte ook vakantie. Als het weer iets beter is maken we zelfs nog een boottocht bij Bentota. Mooie mangrove wouden en veel vogels. De stranden zijn schoner en de regering wil toerisme stimuleren door investeerders meer ruimte te geven. Er moeten vooral aan de oostkust veel nieuwe hotels komen. Men stimuleert hier de landbouw en men wil meer investeren in ondernemingen. Mede door de komst van een grote snelweg die in aanbouw is biedt dit goede kansen voor de handel en industrie.
We gaan ook weer naar onze sponsorgezinnetjes. De vaste bijdrage voor studie van de kinderen is zeer welkom en ook noodzakelijk. De kinderen laten hun studie resultaten zien.
Ook zijn er kinderen die vanwege hun handicap, chronische ziekten, dure medicijnen nodig hebben die ze niet zelf kunnen betalen. We blijven deze gezinnen uiteraard steunen.
Bij één gezin geven we extra geld om noodzakelijk herstel van het dak van hun huisje te kunnen regelen.
We bezoeken in Bandaragama een gezin met 3 jonge kinderen waarvan de vader door een ernstig ongeluk gehandicapt is. Hij heeft ernstig rugletsel en kan zich niet bewegen. We kopen een aangepaste rolstoel en zorgen dat hij weer naar buiten kan. Ook nemen we dit gezin in onze sponsor activiteiten op door de toezegging van vrienden die de maandelijkse toelage willen betalen.
We nemen ook nog een dag om te gaan shoppen in Colombo en gaan uiteraard weer naar
Dr Goonewardene waar we opnieuw brillen afleveren. Zij blijft ondanks haar hoge leeftijd zeer actief en nodigt ons uit om ook in februari weer brillen mee te brengen.
Tot slot bezoeken we de basis school in het berggebied bij Mathugama. Hier moet nog veel gebeuren en we spreken af dat men geld krijgt om nieuwe toiletten te bouwen. Ook krijgen de kinderen verse melk en schoolmaterialen.
Na twee en een halve week gaan we weer voldaan en met enige tegenzin terug naar het inmiddels koude Nederland.
2009
Een jubileumjaar voor Stichting Kinderhulp Sri Lanka!
Hoewel we al veel langer actief zijn in Sri Lanka is 2009 een jubileum jaar, ons eerste decennium.
Tien jaar Stichting Kinderhulp Sri Lanka is een mooi begin voor een hopelijk nog vele jaren durende samenwerking met als doel directe hulp te bieden aan kinderen en gezinnen in de arme wijken van Sri Lanka.
Gaan we feest vieren? Niet zoals wij hier meestal bedoelen. Feesten kost geld en dat is op de eerste plaats hard nodig voor de projecten. Concrete plannen zijn er nog niet maar het bestuur zal zich beraden op welke manier we dit jubileumjaar passend kunnen invullen. Internationale belangstelling geeft aanleiding om ook kort Engels talige verslagen te maken. In 2009 zullen we hier een start mee maken.
Begin februari reizen we opnieuw af naar Sri Lanka. Met goed nieuws want recente sponsor acties maken het mogelijk om zeker weer enkele kleinschalige projecten op de rit te zetten. Dit kan alleen door de inzet en geweldige hulp van onze sponsors waarvoor onze oprechte dank.
De Rooi Pannen Horeca uit Tilburg en Helicon opleidingen MBO in Boxtel, wensen wij veel succes met het realiseren van onze gezamenlijke projecten in Sri Lanka!
Hartelijk dank voor het vertrouwen dat we ook het afgelopen jaar weer van u mochten ontvangen!
Onderstaand treft u de verslagen aan op jaar, dit om het allemaal een beetje overzichtelijk te houden
Reisverslag juni 2009In juni gaan we na een lange voorbereidingstijd samen met 10 studenten en 2 docenten van Helicon Boxtel voor 4 weken op reis. Bij aankomst in Colombo moet iedereen langs de warmte-scan i.v.m. controle op de wereldwijde zorg over de Mexicaanse griep.De studenten gaan als stageproject bij Visaka Childrens Home de tuin opknappen.
Tevens wordt samen met studenten van onze school (Vocational Training Center) een programma ingevuld waarbij men voor elkaar lessen verzorgd en zo kennisuitwisseling doet. Het project is door de leerlingen zelf geheel voorbereid inclusief inzameling van sponsorgelden voor de aanschaf van materialen.
De plannen waren ambitieus. De realisatie bleek achteraf lang niet eenvoudig. Hoewel er hard gewerkt is hebben we slechts een deel van de tuin kunnen inrichten en ligt er nog veel werk op ons te wachten. De hele actie was voor alle betrokkenen een grote uitdaging die zeker geslaagd genoemd mag worden.
Mogelijk kan het een vervolg krijgen in de komende jaren. De deelnemers hebben verslagen gemaakt via de site “Waarbenjenu.nl “ waardoor de thuisblijvers alle verrichtingen keurig konden volgen.
We maken met de studenten ook een studiereis landinwaarts en bezoeken in Nuwara Eliya een agrarisch onderzoek centrum. Men werkt aan verbetering van de voedselproductie door onderzoek naar meer biologische teelten met minder gebruik van bestrijdingsmiddelen. We worden heel gastvrij ontvangen door de vertegenwoordiger van het ministerie van landbouw die graag samenwerking wil met (HBO ) scholen in Nederland. We beloven om te kijken of we iets kunnen organiseren. Uiteraard wordt ook tijd besteed aan kennismaken met de cultuur en de bezienswaardigheden van Sri Lanka. Een hele ervaring voor de studenten die nog weinig of geen buitenland ervaring hebben. Vele foto’s en verslagen zorgen voor een blijvende herinnering aan dit geslaagde project. We bezoeken onze vaste projecten uiteraard ook en zorgen dat de sponsorgezinnetjes weer hun geld krijgen.
Ook brengen we weer brillen naar Dr. Goonewardene in Colombo die daar nog steeds de zondagschool verzorgd en de arme gezinnen op allerlei manieren helpt. Hoewel hoog bejaard nog steeds een zeer actieve vrijwilligster die ons steeds gastvrij ontvangt. We hebben een gesprek met het management van de coöperatie waar onze school gevestigd is. Men hindert de docenten bij hun werk en wil de leiding overnemen. We geven duidelijk aan dat we hier geen vertrouwen in hebben en nemen maatregelen om steun te geven aan onze lokale projectleider Mr.Lal. Dit doen we in de vorm van brieven aan ministers en de president van Sri Lanka. Het moet duidelijk zijn dat wij zelf zeggenschap willen houden over onze projecten en de middelen die we ter beschikking stellen. Het kost veel moeite om de soms corrupte houding van lokale hoogwaardigheidsbekleders het hoofd te bieden. Met veel inzet en doorzettingsvermogen is het gelukkig tot op heden gelukt onze projecten te behouden en verder invulling te geven aan nieuwe verzoeken van lokale medewerkers.
We spreken af dat de keuken bij Visaka verder verbouwd moet worden en dat men het noodzakelijke onderhoud probeert zoveel mogelijk mee uit te voeren. Helaas moeten we verdere plannen bij Visaka even laten wachten omdat bouwen nou eenmaal veel geld kost en onze middelen maar beperkt zijn. We zullen zeker weer sponsoracties moeten organiseren.
De sponsoring van de Rooi Pannen staat nog even in de wacht, onze projectleider zoekt nog naar een geschikte plaats landinwaarts om de timmerklas te realiseren. E.e.a. kost tijd en al te overhaaste acties leveren verhoogd risico en mogelijk te hoge kosten op. We hopen hier in november verder invulling aan te kunnen geven.
Met zorg over de problemen met de coöperatie gaan we weer terug naar Nederland, hopelijk weten we de betrokkenen te overtuigen dat samenwerking tot de beste resultaten leid.
Reisverslag februari 2009.
We vertrekken zoals gewoonlijk na enkele drukke voorbereidingsdagen met extra bagage richting Düsseldorf. Vliegmaatschappij Emirates heeft in de reisvoorwaarden 10 kg extra gewicht p.p. wat voor ons dus een extra koffer met sponsorwerk oplevert. Er gaan o.a. brillen en babykleding mee. We worden weer keurig opgehaald door Mr.Lal, onze lokale projectleider, die ook gezorgd heeft dat de ontvangst in Kalutara weer prima geregeld was.
Na een dag bijkomen van de reis gelijk maar naar Visaka childrens home en de Vocational training center. Bij Visaka zijn de vertrekken voor de leidsters bijna klaar waardoor de tijdelijke huisvesting weer beschikbaar komt als slaapkamer voor enkele oudere meisjes die vanwege goede studieresultaten een kamer met bureau apart krijgen. Zo kunnen ze nog beter aan hun studie werken en krijgen ze tevens een beloning voor hun inzet. Een toilet voor gasten en aparte douche maken het geheel compleet. Uiteraard moet alles weer officieel geopend worden. Enkele gasten uit Nederland zijn hierbij aanwezig en bezorgen de kinderen een onvergetelijke feest-middag. Mr.Lal heeft een busje geleased en hoopt hiermee wat extra inkomsten te generen.
De belangstelling voor de technische school ( Vocational Training Center) is erg groot en we komen ruimte te kort. Het is echter moeilijk om hier nu extra te investeren omdat we van de coöperatie die de grond beheert geen garanties op termijn krijgen. Zij willen meer zeggenschap over onze school maar wij vrezen dat onze projectleider dan buiten spel wordt gezet. Om ruimte te creëren gaan we tijdelijk met de timmerklas op deze locatie weg en op zoek naar een ruimte meer landinwaarts. De timmerklas is duur vanwege dure materialen en heeft relatief weinig belangstelling aan de kust.
De computer lessen en Engelse lessen lopen perfect. De naaischool gaat ook prima en men wil uitbreiden met kookles en “beauty classes” o.a. hairstyling, dancingclass en make-up gericht op trouwceremonies.
Door de verhuizing van de naaischool naar het lokaal van de timmerklas kunnen we deze trainingen opstarten. Voordat we weer vertrekken terug naar Nederland draait de opleiding al op volle toeren.
Zoals altijd brengen we een bezoek aan de boeddhistische tempel om de zegeningen over onze projecten te vragen.
We offeren fruitmanden waarvan volgens traditie een groot deel mee teruggegeven wordt.
We gaan zakjes fruit maken en verdelen deze onder de arme bevolking. Niets gaat dus verloren.
Op veel plaatsen is door de aanhoudende droogte geen leidingwater beschikbaar dus we zijn meer op flessen water en ons eigen putwater aangewezen. Voor de lokale bevolking rijdt dagelijks een wagen met watertank door de wijken. Het beschikbare leidingwater heeft te weinig druk en is tevens erg zout door het brakke rivierwater waar men waterwinningspunten in heeft. Het zeewater komt te ver de rivier op. Ad en Geert ( Nederlanders die in Wadduwa wonen ) komen nog op visite en bespreken met ons de voortgang van de sponsorgezinnen die we via hen helpen. We plannen een bezoek aan de gezinnen om zelf ook contact te onderhouden. Het is goed te zien dat de kinderen met het sponsorgeld daadwerkelijk hun studie op de rit houden en dat ze tevens kans zien om geld te reserveren voor verbetering van hun vaak zeer slechte woning. Er komen nog meer vrienden op visite o.a. Ed en Jose die ook in Kalutara wonen en hun eigen projecten hebben opgezet. We wisselen ervaringen uit. Samen gaan we ook op stap om wat privé zaken te regelen . O.a. beter vervoer. De fiets wordt een brommertje zodat we ook beter en goedkoper zelfstandig landinwaarts kunnen. Ook geven we opdracht aan de jongens van de timmerklas om voor ons privé wat zaken te repareren en te maken. Zij hebben werk en wij kunnen onze tijd aan andere zaken besteden.
We krijgen het verzoek om weer certificaten te tekenen en te overhandigen aan enkele leerlingen die met de documenten in de hand gaan solliciteren voor overheidsbaantjes. Prima resultaat dus.
Bij Visaka bekijken we nog enkele bouwkundige zaken, hoofdzakelijk kleine reparaties, die we vervolgens in opdracht geven. Bij het VTC bespreken we de salarisproblemen. Hoewel de lonen van de onderwijzers relatief laag zijn is dit toch een grote kostenpost. Men weet een groot deel zelf te sparen door ‘s middags kleding te maken die men verkoopt. Dit is echter niet voldoende dus we moeten extra bijdragen om de salarissen te kunnen betalen.
We plannen ook nog een trip naar de oostkust.
Recente acties van het leger hebben de Tamil tijgers vrijwel geheel uitgeschakeld. We gaan richting Trincomalee en zien onderweg de gevolgen van een jarenlange strijd met de Tamil tijgers. Vele dorpelingen zijn gevlucht en de landerijen en kuststrook zijn verlaten.
Het zal nog jaren duren voordat dit weer is opgebouwd. Zeker nog niet geschikt voor toerisme ondanks de mooie stranden. Bij terugreis landinwaarts worden we extra streng gecontroleerd. De angst voor aanslagen is nog niet geweken.
We brengen ook nog een bezoek aan het schooltje in Molkawa waar we sponsorgeld geven voor herstel van de school.
Na weer een verblijf van 3 weken gaan we voldaan terug naar Nederland.
Verslag Sri Lanka november 2008
De situatie is nauwelijks veranderd. Uiteraard bezoeken we onze vaste projecten.
We bezoeken ook een school net ten zuiden van Kalutara en leveren daar nieuwe schoenen voor een aantal leerlingen. De leerlingen hebben de schoenen hard nodig maar worden op deze manier ook beloond voor hun inzet en studieprestaties. Helaas kunnen we niet alle leerlingen aan nieuwe schoenen helpen, de school telt maar liefst 800 leerlingen. Mogelijk zal deze actie dus enkele keren herhaald moeten worden.
De technische school Vocational Training Center vraagt opnieuw middelen om de school te kunnen uitbreiden. We kunnen melden dat er mogelijk een school in Nederland is die een grote sponsoractie wil organiseren. We bespreken wat plannen en opties en laten spandoeken maken die in Nederland gebruikt kunnen worden om reclame te maken voor de sponsoractie. We gaan met de leerlingen op schoolreis en bezoeken o.a. de tempel in Kandy.
Het was een geweldige dag waarmee we docenten en leerlingen konden bedanken voor hun inzet en behaalde resultaten. We mochten ook nu weer certificaten uitdelen aan leerlingen die hun opleiding hebben afgerond. De ceremonie was dit keer helemaal voorbereid door oud leerlingen en enkele docenten. Een schitterend resultaat.
Het kindertehuis Vishaka Childrens home is uiteraard weer blij met ons bezoek.
We bespreken plannen om mogelijk met hulp van een agrarische school uit Nederland een project te doen. Het project betreft een grote opknapbeurt voor de tuin van het tehuis. Het plan is dat leerlingen van de school in juni vertrekken naar Sri Lanka om zelf het project te realiseren. Een wel heel bijzondere uitdaging waarvoor nog veel moet worden gedaan om dit mogelijk te maken. Hopelijk gaat dit lukken want er is dringend behoefte aan speelruimte en een schone leefomgeving. Er worden schetsen van de tuin en gebouwen gemaakt en we meten alle ruimten op.
We geven toestemming om het gedeelte van het hoofdgebouw, waar na instorting nieuwe muren en een nieuw dak gerealiseerd zijn in februari 2008, verder af te bouwen en te voorzien van een tegelvloer zodat dit zo spoedig mogelijk in gebruik genomen kan worden. De ruimte is hard nodig om vooral voor de oudere meisjes aparte slaapruimte vrij te maken. Uiteraard wordt weer een feestmaal geregeld en met de kinderen gezongen en gedanst.
Ons verblijf was dit keer maar 14 dagen, eigenlijk veel te kort maar we kunnen tevreden terugkijken op de resultaten die bij de projecten behaald zijn.
Verslag Sri Lanka Februari 2008.
Afgelopen februari en april zijn we weer naar Sri Lanka geweest om onze projecten te bezoeken en de families die we maandelijks sponsoren.
Nieuwe project Walakada Junior School in Mathugama.
Dankzij de geweldige inzet van de leerlingen van Basisschool “De Hil” uit Kaatsheuvel hebben zij deze school kunnen adopteren voor de komende vijf jaren! In februari zijn we deze school gaan bezoeken en gevraagd wat ze eventueel wilden hebben als wij een sponsor zouden vinden die hun zou gaan helpen. Het eerste antwoord was graag voor alle leerlingen nieuwe schoenen. Niet alle kinderen hebben schoenen aan en omdat de paadjes naar de school vaak glibberig en glad zijn zou dit zeer welkom zijn!
De school ligt in een arm berggebied in de omgeving van Mathugama, en waar de ouders van de leerlingen geen geld hebben voor een volledig schooluniform of schoenen te kunnen kopen voor hun kinderen. Ook dagelijks melk drinken is een luxe uitgave die ouders niet kunnen betalen. In februari 2008 mochten we dus aan alle kinderen nieuwe schoenen geven! We hebben ook een ontmoetingsdag georganiseerd waarop ouders en kinderen samen kwamen voor een gezamenlijke maaltijd en tevens werd er uitleg gegeven over onze Stichting en de sponsor Basisschool De Hil uit Kaatsheuvel.
Technische school The Vocational Training Center
Ook hier wordt met enthousiasme gewerkt aan nieuwe uitdagingen! De naaiklas is goed bezet en de meisjes maken leuke kleren om te verkopen. Ze groeien uit hun jasje en het is dus dringend gewenst dat we iets aan het ruimteprobleem gaan doen.
De timmerklas heeft nieuwe leerlingen en ook een nieuwe praktijkleraar. De theorie lessen kan deze kleine groep van 6 leerlingen bij een andere school volgen. Daardoor wordt het programma perfect afgestemd op de lokale behoefte om in aanmerking te komen voor een officieel erkend certificaat. Een probleem voor de timmerklas is dat de meubels voor veel mensen te duur zijn waardoor de verkoop stagneert. Microcredit wordt als hulpmiddel ingezet maar ook dan duurt het geruime tijd voor de uitstaande gelden terugkomen. Extra middelen voor aankoop materiaal en betalen van docenten is op korte termijn de enige oplossing. Dat hebben we dus geregeld. We zullen actie moeten ondernemen om met extra gelden de continuïteit te waarborgen.
Kindertehuis Vishaka Childrens Home
Dit kindertehuis hebben we uiteraard ook weer bezocht. De bouwactiviteiten liggen even stil door gebrek aan (geld)middelen. Verder is het goed om even een adempauze te hebben en de gebruikers te instrueren hoe ze de zaken moeten onderhouden. Housekeeping is een niet vanzelfsprekende bezigheid maar wel noodzakelijk om de hygiëne en kwaliteit van ons werk te behouden. Men is best bereid om dit op te pakken maar moet nog het nodige leren.
Lal (onze projectleider) is bijna dagelijks in de weer om instructies te geven en de zaak op orde te houden. Soms moet ons team bijspringen om een handje te helpen.
Elk bezoek van ons is een feest voor de kinderen dus ook nu weer. Een goede maaltijd, muziek en dans en heel veel zingen geeft voor iedereen een vertrouwd en tevreden gevoel. Speciaal de laatste twee jaar hebben we in februari ook nog een pakjesavond, gemaakt door leerlingen van de OBS De Hoef – Hugo uit Waalwijk. Zij maken in december een extra surprise voor de kinderen in Vishaka Childrens Home en wij nemen deze dan in februari mee naar Sri Lanka. Ook wordt er door elk kind een euro gegeven voor echte cola en iets extra om de surprise-avond compleet te maken. Zelfs strooigoed gaat mee in de koffer! Jammer dat we niet vaker aanwezig kunnen zijn om dit fijne gevoel met de kinderen te delen.
Huwelijksreis naar Sri Lanka!
In november 2007 gingen Danielle en Roel Kneepkens met hun ouders Frans en Nelly Smits mee naar Sri Lanka.
Voor Danielle en Roel hun huwelijksreis!
Samen hebben we de projecten bezocht. Als eerste de Technische school, waar we hartelijk werden ontvangen door de leerlingen en begeleiders. Vol belangstelling keken onze gasten naar datgene wat daar gemaakt en geleerd wordt. Frans, zelf timmerman van beroep, volgde vol belangstelling hoe de leerlingen in de timmerklas hun meubels, deuren en kasten maakten. Hier en daar gaf Frans zelfs aanwijzigen en advies! Ook in de naaischool toonde de leerlingen vol trots hun eigen gemaakte kleding. Alle gemaakte kleding zoals jurkjes, rokjes en bloesjes hing keurig aan een kledingrekje in de klas. Wij zijn trots op de leerlingen hoe ze dit oppakken! Hoe ze eigen gemaakte spullen maken en weer verkopen om de school draaiende te houden.
Ook de computerklas gecombineerd met de Engelse les, wordt druk bezocht. Zowel overdag als in de avonduren.
Daarna bezochten we Vishaka Childrens Home ons kindertehuis. Op dat moment waren er 48 kinderen aanwezig. De kleinste net 4 jaar en de oudste 18 jaar al weer bijna 19 jaar. Na het bereiken van het 19e levensjaar moeten zij het kindertehuis verlaten om weer terug te keren naar familie waar zij opgevangen kunnen worden. Ook hier weer ’n feest als er visite komt uit The Netherlands! En deze keer mag het bruidspaar de nieuwe hal die net klaar is openen met een rood lint door te knippen. De kinderen genieten van een heerlijke feestmaaltijd gemaakt door onze medewerkers van de technische school. Daarna begint de feestavond met dansen en singalese muziek. En als klap op de vuurpijl een heuse ballonnenman! Want Roel kan met ballonnen allerlei dieren, bloementjes, hoofddeksels of zelfs hartjes maken. Wat een feest voor onze meisjes!
Ook werd een bezoek gebracht aan een nieuw project de Walakada school in de regio Muthugama. Deze school staat in een zeer arm gebied en biedt de mogelijkheid om kinderen tot en met 10 jaar les te kunnen geven. De oudere kinderen in dit gebied moeten naar een verder gelegen school in de bergen. We kwamen onverwachts, dus het was wel even schrikken om blanke mensen bij hun school te zien. Heel verlegen bleven ze op de achtergrond, maar toen we de cadeautjes gingen uitdelen die we meegebracht hadden kwam er een grote glimlach op hun gezichtjes!
Maar we hadden voor deze school nog een verrassing in petto n.l. een mogelijke sponsor om deze school in de toekomst te gaan helpen. Basisschool De Hil uit Kaatsheuvel wilde weer ’n sponsorloop houden voor een school in Sri Lanka.
We beloofden dat we in februari weer terug komen om verder te praten over de mogelijkheden om deze school in de toekomst te helpen.
Verslag februari 2007
Benieuwd naar het resultaat van de technische school gaan we weer op reis. Riet en Cees Sprangers gaan ruim drie weken naar Sri Lanka. Kennissen komen samen met onze dochter een week later en blijven ruim twee weken.
Wij gebruiken de eerste week om afspraken te maken over de inrichting van de school en om machines te kopen.
Als we aankomen, blijken de theorielokalen al gebruikt te worden. Er is veel vraag naar computerles en les in de Engelse taal. Enkele gebruikte computers zijn al geïnstalleerd en na onze akkoordverklaring met deze aanpak, komen er dagelijks jongeren maar ook volwassenen vragen om deel te mogen nemen. De deelnemersaantallen stijgen al snel boven de 25 leerlingen! Er worden meerdere klassen gevormd waarbij de volwassenen tegen een kleine vergoeding ‘s avonds les krijgen en daarmee de kosten van de docenten voor een deel betalen.
Verder komt een vraag of we voor de meisjes ook iets willen doen. Aangezien er weinig belangstelling is voor de metaalbewerking wordt besloten het praktijklokaal geschikt te maken voor een naaischool. Gelukkig zijn er nog geen machines gekocht dus alles is nog mogelijk. In één week tijd worden alle voorzieningen geregeld en worden de machines gekocht en geleverd. De opening van de school was namelijk al gepland.
Vol trots kan Riet als voorzitter van de Stichting samen met “ the Minister of Desaster affaires” die verantwoordelijk is voor alle projecten in relatie tot de Tsunami, de school een week later openen.
Een groot festijn met heel veel gasten, dans en muziek. Er wordt door 25 monniken van de Boeddhistische kerk een gebedsdienst gehouden die ca 12 uur duurt. Heel indrukwekkend en belangrijk voor het vertrouwen dat men in onze stichting en de projecten heeft. De opening van de school krijgt mede door de aanwezigheid van enkele ministers belangstelling van vele journalisten en wordt naast de krant ook op de landelijke tv als nieuwsitem gepresenteerd.
Bij ons vertrek zijn ook de naaischool en timmerklas volop in bedrijf en heeft men totaal meer dan 50 leerlingen die aan de lessen deelnemen. Wij hebben enkele nieuwe sponsorgezinnen in ons programma opgenomen. Vaak komt de vraag vanuit de sponsors om een gezin financieel te ondersteunen. Daar gaan we heel zorgvuldig mee om. Het moet wel een ondersteuning voor een gezin zijn, echter het mogen geen inkomen worden. De sponsoring is vooral bedoeld dat kinderen naar school kunnen gaan en hun leefsituatie verbetert. Om deze gezinnen regelmatig te bezoeken hebben we twee vrienden uit Nederland, die in Sri Lanka wonen, bereid gevonden om deze taak op zich te nemen
Ook bij het kindertehuis Vishaka is men nog met activiteiten bezig. De ontvangst- en kantoorruimte moeten nog afgewerkt worden. Het dak is al vernieuwd en de muren zijn voor een belangrijk deel vervangen. Hopelijk is dit deel bij ons volgende bezoek dat in juni/juli gepland staat gereed voor gebruik. We kunnen weer terugkijken op een geslaagde afronding van een belangrijk project waarmee vele jongeren geholpen worden een toekomst voor zichzelf op te bouwen.
Verslag november 2006
Toen we in juli het kindertehuis Vishaka bezochten, kwam de vraag of we ook iets konden doen aan het woongedeelte van het tehuis. Het plafond was op sommige plaatsen omlaag gekomen en de vloer vertoonde lelijke gaten. De muren moesten opnieuw geschilderd worden, eigenlijk weer een nieuwe klus voor ons. We hebben het financiële plaatje van ongeveer € 5000,– bekeken en besloten om toch hieraan te beginnen. Het is voor kinderen prettiger te wonen in een geriefelijke huiskamer dan in een ruimte waar van alles aan mankeert. Afgelopen november zijn we weer teruggeweest naar het kindertehuis. Wat daar met een beperkt budget is gebouwd, overtrof onze verwachtingen. De buitenmuren waren gesloopt en de kleine overkapping buiten was bij de kamer getrokken. Zo ontstond er dus een geheel nieuwe ruimte, groot, licht en helemaal betegeld. Het plafond was vernieuwd en mooi afgewerkt met houten balken. Een verademing voor ons en de kinderen! Weer een reden om samen met de kinderen deze opening te vieren!
De technische school die we gaan realiseren op het terrein van een bestaande coöperatie in het centrum van Kalutara is al voor een deel gereed. De betonnen kolommen zijn klaar en de muren zijn al gedeeltelijk gemetseld. Omdat we in het centrum van de stad zitten waar de grond duur is, is ons verzocht om in twee verdiepingen te bouwen. We hebben het bouwplan daarom aangepast en realiseren nu de benedenverdieping met een betonvloer waar later een verdieping op kan. De bouwkosten zijn daardoor aanzienlijk hoger dan de eerste raming, maar het biedt dan wel betere kansen voor de toekomst. Het plan van de school bestaat nu uit twee theorielokalen en praktijklokalen voor een timmerklas en een metaalbewerkingklas. Vóór ons vertrek terug naar Nederland is de verdiepingsvloer gestort. Allemaal handwerk om kosten te sparen. In februari 2007 willen we de school openen.
Verslag juli 2006
Woensdag 5 juli 2006 zijn we met de familie Somers, bestuursleden van de Stichting, voor twee weken naar Sri Lanka geweest. Het werd een combinatie van vakantie en het bezoeken van projecten. Het kindertehuis Vishaka is klaar met de verbouwing van de slaapzaal voor de oudste meisjes. En natuurlijk is deze weer feestelijk geopend. De meisjes waren allemaal gekleed in een nieuw jurkje van zacht roze stof. ‘s Morgens zijn we ontvangen door een groepje Kandy-dansers. Deze kinderen dansten voor ons uit naar de te openen slaapzaal. Diny Somers en Riet Sprangers mochten een lint doorknippen en daarmee was de slaapzaal geopend. De oude slaapzaal is geheel gesloopt en opnieuw gebouwd. In deze nieuwe ruimte is plaats voor acht bedden en douche- en wasgelegenheid. Voor de vloer zijn tegels gekozen, omdat deze gemakkelijk zijn te onderhouden. Het is traditie om bij ieder feestelijke gebeurtenis dat iedereen eerst de de Singalese lamp, een olielamp met katoentjes, aansteekt. Daarna volgen de traditionele hapjes.
‘s Avonds was er Singalese muziek en aten we buiten met de meisjes.
In de tweede week zijn we naar de Junior school Mawathgama in Homagama geweest. Het was voor het 5e keer dat we hier ieder jaar € 500,– sponsoren. Voor elk kind een pakketje schriften en schoolmateriaal. In totaal zitten hier inmiddels 160 kinderen op school. Uit dankbaarheid voor de sponsoring werd ook hier de Singalese lamp ontstoken.
Gedurende deze weken zijn we ook gaan kijken bij de nieuwbouwwoningen van de Tsunami-slachtoffers die gebouwd zijn door sponsors uit Spanje. Heel mooie huizen, maar een visser leeft van de zee en wil daar ook het liefst weer dichtbij wonen. Nu wonen ze soms 5 km van de zee vandaan. Ook aan de technische school wordt hard gewerkt. Er is veel grond verzet om het geheel op goede hoogte te krijgen.
Reisverslag mei 2006
Deze keer snel een weekje op reis om de projecten te volgen.
De grond voor de Technische School moet nu rondkomen. Nou dat is gelukt. Van de drie opties heb ik de mooiste uitgekozen. Een perceel op het terrein van een semi overheidsinstelling die als coöperatie in- en verkoop levert aan arme wijken in het district Kalutara. Binnen één week is de grond bouwrijp gemaakt en kon ik de laatste dag voor mijn vertrek officieel de eerste steen leggen. De totale bouwkosten zijn door stijging van materiaalkosten gestegen van circa € 20.000 naar circa € 27.000. Onze bouwploeg heeft 5 modelwoningen gebouwd (betaald door een andere organisatie) die als voorbeeld dienen voor een nog te bouwen aantal woningen voor de Tsunami slachtoffers.
We hebben nieuwbouwprojecten bezocht die onder leiding van het Spaanse rode kruis gebouwd zijn.
Prima afgewerkte woningen. Totaal zijn in het district Kalutara (vergelijk de grootte van de provincie Noord Brabant) 6000 woningen nodig. Nu zijn er in korte tijd al 4000 gereed. Eind dit jaar moeten ze allemaal gereed zijn. De bouwkosten zijn € 10.000 per woning. Met onze Technische School hopen wij de meubels voor een aantal woningen te kunnen maken. Oplevering van de school is gepland in november 2006 bij ons bezoek eind dit jaar.
We hebben opnieuw rolstoelen en rollators geschonken aan hulpbehoevenden.
Tevens zijn er opnieuw handgereedschappen geschonken. Metabo decoupeerzaag en bovenfrees. De beste kwaliteitsmachines die straks ook in de school gebruikt gaan worden maar nu bij de bouw al nodig waren. Een zware kolomboormachine is geschonken aan een zelfstandig werkend metaalbewerker die al zijn gereedschap door de Tsunami was kwijtgeraakt. Een korte werkvakantie die wel veel resultaat opgeleverd heeft.
Onze volgende reis staat al weer gepland. Juli 2006 gaan 2 bestuursleden voor 2 weken op reis en gaan o.a. de slaapzaal bij Visaka Childrenshome opleveren en schoolboeken overhandigen aan de leerlingen van de basisschool Mawathgama.
Reisverslag februari 2006
In februari zijn we weer afgereisd om naast een vakantie van drie weken de nodige aandacht aan onze projecten te geven. Hoewel in Visaka childrenshome de ziekenzaal al aardig was opgeknapt waren er nog enkele zaken te regelen.
De vloer is helemaal vervangen door een goede betonvloer met nette gladde afwerking.
De kastjes voor de persoonlijke spullen van de 45 meisjes zijn vernieuwd en er zijn een groot aantal droogrekjes gemaakt voor de was. Alle ledikanten zijn hersteld en voor een groot deel volledig nieuw gemaakt. Een mooie stap verder naar een goede en gemakkelijk schoon te houden slaapzaal. Het geheel is officieel heropend met een feestje voor de kinderen. De kinderen hadden een mooie show ingestudeerd dus het was een geweldige bijeenkomst.
Om de bouwploeg van 6 man kwalitatief goed werk te laten maken hebben we opnieuw goede handgereedschappen gekocht. O.a. een zware Metabo boormachine. Alles is daar te koop. Westerse spullen kosten vrijwel even veel als hier in Nederland maar om reden van de garantie kopen we liever in Colombo.
Bij het hoofdgebouw van Visaka is nog één slaapzaal die heel slecht is. We hebben opdracht gegeven deze slaapzaal (ca 8 bedden voor de oudste meisjes )volledig te laten slopen en nieuw te bouwen. Oplevering in juli van dit jaar.
We hebben een nieuw contact gelegd met een parlementslid om vaart te krijgen in de bouwplannen voor de Technische School. We hebben een nieuwe optie maar deze ligt iets verder weg van de kust en beschikt nog niet over stromend water en elektriciteit. We hebben weer 2 pallets goederen verstuurd. Dit leverde echter weer vele problemen op met de douane. Uiteindelijk kostte het ter plaatse nog eens extra geld voordat we de spullen hadden. We hebben een ziekenhuisje in het district Kalutara bezocht en medische spullen geschonken.Ook hebben we nog brillen en verbandmateriaal aan de kinderarts Dr.V.P.Goonewardena in Colombo gegeven.
Tevens hebben we een van de sponsorgezinnetjes uitgenodigd voor een dagje aan de kust. De hele familie (14 personen) kwam mee en ze hadden een geweldige dag.
Op verzoek van een Belgische organisatie hebben we bouwadviezen gegeven voor hun project . De bouw van huizen op een berg leverde enige problemen op en die hebben we mee getracht op te lossen. Het project voldoet echter niet aan onze kwaliteitseisen en wij hebben het verzoek om verder te participeren daarom afgewezen. Mogelijk gaan we zelf nog elders helpen bij het bouwen van permanente huizen.
Onze trip is afgesloten met een bezoek aan het monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Tsunami treinramp waar 1270 mensen bij omgekomen zijn. Het was dus weer een drukke vakantie met de nodige acties voor de stichting.
Reisverslag Sri Lanka reis november 2005
Het is weer een aantal maanden geleden dat we in Sri Lanka zijn geweest.
Sinds mei is er vooral veel telefonisch contact geweest.
We hadden in mei naast de noodhulp afgesproken dat verder gegaan zou worden met verdelen van kleding uit de container. Ook zou een start gemaakt worden met de voorbereidingen voor de bouw van de eerste technische school en een ziekenzaal bij het kindertehuis Visaka Home in Kalutara.
Van de kleding is ruim de helft verdeeld. Er is nog een grote voorraad omdat de container vele weken in de haven van Colombo is vastgehouden. Omdat het vervoer duur is hebben we besloten om verdere verdeling van kleding en goederen gespreid te verdelen en ook onze projecten in het binnenland mee te laten profiteren van de beschikbare voorraad.
Van de rolstoelen en rollators zijn opnieuw enkele stuks aan hulpbehoevenden toegewezen.
De bouw van de ziekenzaal is prima verlopen en we hebben in november samen met de kinderen van Visaka Home een feestelijke opening gehad. Het is een kwalitatief heel goed gebouw met prima voorzieningen.
Capaciteit is 4-6 bedden met aparte ruime doucheruimte, toilet en wastafel.
Het bouwen van de technische school stagneert. De bouwtekening is al lang gereed. Offertes van machines zijn beschikbaar echter de grond die we zouden krijgen is nog steeds niet akkoord. De politieke partij die ons zou helpen heeft de laatste maanden vooral aan de presidentsverkiezingen gewerkt en was niet in staat ons verder te helpen.
Onze hoop is nu gevestigd op 2 bestaande gebouwen die staan bij een boeddhistisch klooster.
De wederopbouw loopt moeizaam hoewel we zien dat veel gedaan wordt aan herstel van wegen langs de kust, spoorlijn en stations en ook herstel van de kustlijn.
De bouw van particuliere woningen stagneert om reden van onduidelijkheid over eigendommen van privé gronden en de belemmering dat in een strook van 100 meter langs de kunst niet herbouwd mag worden. De vissers en de vele souvenir winkeltjes die van de toeristen moeten leven willen beslist langs de kust wonen. Het zal dus zeker nog enige jaren duren voordat hier zichtbaar resultaat geboekt wordt.
We hebben nog vele plannen maar realiseren ons dat we geduld moeten hebben en ons richten naar het tempo waarin men lokaal e.e.a. kan ondersteunen. Luisteren naar de vraag om hulp levert de meest effectieve en meest gewaardeerde hulp op. Er is opdracht gegeven om verder te werken aan de sanitaire voorzieningen en achterstalling onderhoud in het kindertehuis.
Onze volgende reis staat al weer gepland. Begin februari hopen we weer een stap verder te zijn in de lopende acties.
Er gaan alleen medische goederen mee. Luchtvracht is duur dus we blijven kritisch inde keuze wat mee kan. Voordeel van luchtvracht is dat we de spullen vrijwel zeker direct beschikbaar hebben. Medische goederen zijn zeker in de opvangkampen nog steeds noodzakelijk. Voeding en kleding is lokaal voldoende beschikbaar. Afhankelijk van de vraag kunnen we vanuit de lokale markt hier invulling aan geven. Er gaat dus zeker weer enige hulp geboden worden door aankoop van goederen ter plaatse.
We kijken weer uit naar de volgende reis en houden u uiteraard op de hoogte.
Reisverslag januari/februari 2005.
Wij zijn eind januari voor drie weken naar Sri Lanka gegaan. Samen met ons gingen er nog drie pallets vol met goederen het vliegtuig in, dus dat was mooi meegenomen. Want dan weet je zeker dat de goederen er zijn. Je kunt dan meteen uitdelen. Hoewel de door de tsunami aangerichte puinhopen wat minder waren deed de eerste aanblik wel pijn. Mensen die alles kwijt zijn geraakt, hier en daar tussen de puinhopen zie je persoonlijke dingetjes zoals keukengerei, verscheurde kleding, stukjes speelgoed en wat gebroken meubeltjes. Gewone alledaagse dingen tussen die puinhopen van verdriet. Toen we aankwamen in Kalutara hebben we meteen contact opgenomen met onze vrijwilligers om te kijken wat we konden doen. Er is toen eigenlijk meteen de vraag gekomen of we financiële ondersteuning wilden geven voor de bouw van tijdelijke huisjes. Huisjes voor mensen die nog in schooltjes zijn gehuisvest. Voor deze mensen was nog geen woonruimte voorzien.
We hebben opdracht gegeven om 20 houten huisjes te ouwen, bedoeld om tijdelijk in te wonen. Met heel veel plaatselijke vrijwilligers zijn wij van start gegaan. Materialen werden gekocht, de grond gemeten en voorbereid voor de bouw van de huisjes. De fundering werd gemaakt van het puin van de tsunami. Ieder huisje bestaat uit één ruimte, en in elk huisje is stroom aangelegd. Iets wat ze voorheen niet altijd hadden! Er zijn aparte douches aangelegd voor vrouwen en mannen, toiletten en wasplaatsen met waterkranen. Voor het koken zijn twee centrale ruimtes ingericht, zodat er gezamenlijk of apart gekookt kan worden. Op 20 februari zijn deze huisjes officieel geopend. Het was jammer dat we op dat moment in het vliegtuig zaten, want dat hadden we graag willen meemaken. Maar Singalezen kijken naar de stand van de maan en het advies van de Horoscoopman om een dag te bepalen om iets te vieren of te openen. Dat geldt ook voor andere activiteiten, zoals het bouwen van een huis. Eind maart zijn nog eens 30 van deze huisjes opgeleverd.
Met de kleding en medische goederen zijn we naar de tentenkampen gegaan waar veel slachtoffers tijdelijk onderdak hebben gekregen. In deze tenten is het echter onleefbaar heet, heel de dag schijnt de zon en ook nachts blijft de warmte hangen, zodat je moeilijk in slaap valt. Ook verveling speelt hier een steeds grotere rol, mensen hebben niets meer en zijn zo’n 3 tot 4 kilometer weg uit hun vertrouwde omgeving. Op enkele plaatsen zie je dat mensen het vertrouwen weer terug krijgen ook zie je de nieuwe vissersbootjes weer op zee. Deze vissersboten zijn gesponsord vanuit de kleine hulporganisaties die overal langs de kust werkzaam zijn. We hebben onze kindertehuizen bezocht en hier wat lekkers uitgedeeld. De kindertehuizen die wij reeds sponsoren zijn niet geraakt door de tsunami. De kinderen kijken alweer uit naar volgend bezoek, want van onze liefdevolle aandacht genieten ze met volle teugen. Een belangrijk project waar we ons nu op gaan richten is de realisering van een ambachtschooltje voor het bewerken van hout en metaal. Hier kunnen
jongeren opgeleid worden om straks zelf mee te werken aan de inrichting van de vele huisjes die nog gebouwd gaan worden door de regering. Wij zullen in het begin zelf het materiaal aanreiken en door verkoop van de gemaakte spullen kunnen zij in de toekomst dit schooltje zelf onderhouden. De grond is hiervoor al beschikbaar gesteld door de regering, we wachten nu op de bouwtekening van de architect om met de bouw te kunnen beginnen. De container met goederen hopen we in maart te kunnen ontvangen.
Het gaat erg moeizaam omdat de regering alles door de douane laat controleren. Iedere doos wordt opengemaakt. In de haven staan nog steeds containers vol met goederen die allemaal nog verdeeld moeten worden. Stapels papieren moeten worden ingevuld en dan maar hopen dat je zonder al teveel geld te moeten betalen jouw goederen in handen krijgt.
Onze Singalese vrijwilliger staat bijna elke dag in Colombo- haven in de hoop de container in handen te krijgen. Een niet zo makkelijk te klaren klus! Ook scholen krijgen in dit gebied waarin wij werken onze extra aandacht. Indien nodig zorgen wij voor schoolmaterialen, schoolkleding en schoenen voor de kinderen. Voor de kampen zorgen wij afwisselend met andere kleine organisaties voor groenten, rijst, fruit en kruiden om te koken. De kampen worden geleid door militaire hulpposten. Ons verblijf in Sri Lanka in januari/februari was te kort om nog meer te kunnen doen, daarom gaan we eind mei weer terug om wat zaken te coördineren. We hebben een goede groep vrijwilligers in Sri Lanka maar het is zaak erbij te blijven en alles op de rails te zetten zodat het goed gaat lopen. Heel belangrijk!
Reisverslag eind mei 2005.
Eind mei zijn Riet en Kees Sprangers teruggegaan naar Sri Lanka. Inmiddels zijn er dus 50 houten huisjes klaar. De bewoners hebben het wat aangekleed met bloemen of planten voor hun huisje. En sommigen zijn zelfs in kleur geverfd! De waslijnen zijn weer uitgezet en zelfs een schommel voor de kleintjes. De mensen lachen weer en de meeste vissers hebben weer een eigen boot om te kunnen vissen. De mensen die nog steeds in tenten wonen vragen ook om deze houten huisjes, we kunnen er nog enkele wegzetten maar de vraag om 100 huisjes is echter teveel voor onze organisatie. Hierover gaan we overleggen met de grote organisaties in Nederland of zij voor ons iets kunnen betekenen. De bouw van het technisch schooltje is inmiddels van start gegaan en hopen in november deze school te kunnen openen. We hebben er het volste vertrouwen in dat dit project goed gaat lopen temeer omdat we hebben gezien hoe de vrijwilligers de huisjes hebben gebouwd.
Vele kinderen in Sri Lanka hebben ouders of een van de ouders verloren tijdens de tsunami. Zo ook in de omgeving van Kalutara. In Sri Lanka is basisonderwijs gratis, echter zonder eigen uniform of schoolmateriaal kunnen kinderen niet naar school. Voor 150 van deze kinderen die zijn opgevangen door familie, hebben wij toegezegd dat ze gedurende de basisopleiding door ons financieel worden ondersteund. Dat houdt in dat wij deze kinderen indien nodig schooluniformen en schoolmaterialen gaan geven, zodat deze kinderen toch het onderwijs kunnen volgen. Wij hebben natuurlijk het kindertehuis Visaka weer bezocht en ook zij hadden één grote wens: de leiding vroeg of het mogelijk is een klein ziekenzaaltje te bouwen voor de kinderen. Normaal slapen zij samen in een grote slaapzaal, en daarom zou het fijn zijn als de zieke kinderen apart kunnen slapen. Ook dit project hebben we toegezegd en met de bouw wordt binnenkort begonnen. Voor het bouwen van een extra ziekenzaaltje voor baby’s- en kinderen in het Rural Hospital een bouw-
tekening, zodat we kunnen bekijken of dit project gerealiseerd kan worden. De container is inmiddels ingeklaard, na een maand intensief heen en weer reizen naar Colombo-haven. Veel papierwerk is verwerkt en een bedrag van bijna
€ 2000,– moest betaald. Inmiddels zijn al 150 dozen kleding verdeeld, dit gebeurde daags voor het Singalese
nieuwjaar dus iedereen werd in het “nieuw”gestoken! Ook enkele rolstoelen zijn verdeeld. Voor een driejarig meisje dat niet kan lopen en nu met veel plezier haar eigen gangetje kan bepalen en daarin niet meer zo afhankelijk is.
Hartelijk dank aan al onze sponsors die ons werk in Sri Lanka ondersteunen.
Wij kunnen het niet alleen maar samen met u zien wij de toekomst vol vertrouwen tegemoet!
Beste Sponsor,
Een nieuw jaar is weer aangebroken, we schrijven al weer 2018 waarin we opnieuw gaan kijken wat we als Stichting Kinderhulp Sri Lanka voor de kinderen in Sri Lanka kunnen betekenen. Maar eerst willen we met u terugkijken op het afgelopen jaar. Een jaar met ambities, met plannen en met wat tegenslagen.
Als bestuur van Stichting Kinderhulp Sri Lanka kijken we met wat gemengde gevoelens terug op 2017 De activiteiten die we hadden willen doen zijn niet allemaal gelukt. Enerzijds door gebrek aan middelen, anderzijds door wat organisatorische tegenslagen. Toch kunnen we terugkijken op resultaten en afspraken waar we met vertrouwen mee verder kunnen. Om jullie als trouwe sponsor te bedanken willen we daarom opnieuw terugkijken naar wat we hebben mogen realiseren.
We zijn met jullie hulp in staat geweest bij kindertehuis Vishaka kleine onderhoudsactiviteiten te laten uitvoeren, er is schilderwerk verricht en er zijn mooie tafels en banken gemaakt waar de kinderen hun huiswerk aan kunnen maken. Ook is er een nieuwe wasmachine geleverd omdat een machine echt versleten was en niet meer te repareren.
Voor lopende onderhoudszaken is geld vrij gemaakt maar door onenigheid binnen het bestuur van de beheerders van de Buddhist Society hebben we helaas in de zomer geen activiteiten kunnen doen. Men had een andere organisatie het alleenrecht gegeven. Inmiddels is dat weer gecorrigeerd maar dat heeft wel het nodige overleg gekost.
Het aantal kinderen is nog steeds ca 35 omdat men niet meer dan 3 leidsters kan betalen en de overheidsregels zijn aangescherpt waarbij de stelregel is dat elke leidster maximaal ca 10 kinderen mag begeleiden. Wij zijn het nog steeds eens met deze maatregel omdat ook wij constateerden dat anders de kwaliteit van begeleiden te wensen over laat.
Onze projectleider Lal Diddeniya coördineert nog steeds onze geplande activiteiten en heeft weer volledig vertrouwen van de Buddhist Society. Hij heeft zelfs een “Award” gekregen als dank voor zijn inzet. Samen met hem hebben we ook de plannen voor 2018 al in grote lijnen besproken.
Er moet een nieuw speelonderkomen worden gebouwd bij de speelweide. Het oude is totaal versleten en werd gevaarlijk. Het dak is inmiddels verwijderd.
Ons plan voor de autistische kinderen is helaas nog niet gelukt.
De middelen waren eenvoudigweg niet beschikbaar. De vastenactie is vanwege diverse voorwaarden niet door kunnen gaan en ook het plan om dit in 2018 dan maar te doen is inmiddels gestrand op een afwijzing van de projectgroep van Cordaid die dit namens de bisschoppelijke vastenactie moet beoordelen. Men acht ons te klein en niet voldoende in staat zo’n project goed te begeleiden. Jammer maar helaas.
We bekijken inmiddels andere opties om aan geld te komen en willen een afgeslankt plan alsnog realiseren in 2018.
De naaischool draait nog steeds prima, we hebben opnieuw een aantal meisjes een opleiding kunnen geven. Wel moeten we nog een aantal certificaten uitdelen maar dat is door privé omstandigheden helaas in november niet gelukt. De nieuwe naaimachine met computer gestuurd borduurwerkmogelijkheden wordt helaas te weinig gebruikt.
Blijkt toch te moeilijk. We denken aan inruil tegen te vervangen machines. We hebben ook dit jaar weer een nieuwe machine aangeschaft en een onderhoudscontract voor alle machines geregeld. Ook hebben we een vaste toelage afgesproken om de continuïteit te borgen. Daarvoor zijn extra sponsors gevonden.
Het sponsorgezin in Wadduwa is enkele keren bezocht en is in ons programma opgenomen. Het huis is gereed en ze zitten nu mooi te wonen met o.a. elektriciteit zodat de kinderen bij voldoende verlichting kunnen studeren.
Het nieuwe gezin met 1 kind dat iets meer ten zuiden van Kalutara woont en in ons programma is opgenomen doet het heel goed en ze verwachten gezinsuitbreiding. Mooi om te zien wat onze hulp voor ze betekent.
Voor het Sujatha ouderen tehuis met dementerenden hebben we hulpgoederen ( o.a. incontinentie materiaal ) geleverd dat we van onze lokale apotheek krijgen.
Gelukkig zijn we nog steeds in staat via de contacten die we hebben met personeel van een vliegmaatschappij regelmatig extra gewicht kosteloos mee te nemen.
Dit alles was alleen mogelijk door jullie financiële bijdrage waarvoor nogmaals heel hartelijk dank.
